نماز جمعه در عصر غیبت حضرت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف در فقه امامیه

تردیدی در اهمیت برقراری نماز جمعه در اصلاح فرد و اجتماع وجود ندارد. حکم تکلیفی این امر الهی در اذهان عموم مردم متدین به تبع فتوای جمعی عظام وجوب تخییری در زمان غیبت است. این پایان نامه مروری دارد بر برخی از آیات قرآنی مربوط به نماز جمعه و روایات معصومان علیهم السلام نصوص فقهی مرتبط و سه نظریه مهم یعنی نظریه حرمت و وجوب تخییری و وجوب تعیینی نماز جمعه در زمان غیبت را همراه با ادله مطرح شده بازخوانی می کند. دلایل مطرح شده توسط قایلان حرمت را سست و ضعیف می داند و اعتقاد دارد قایلان بزرگوار قول تخییری نیز برای اثبات رای خود ادله روشن و قاطعی نیاورده و در نهایت قول به وجوب تعیینی نماز جمعه در این نوشته اثبات می گردد. در خلال مطالب اصلی به برخی از عوامل کم توجهی جوامع شیعی در مقابل توجه وافر جوامع اهل تسنن به این فریضه الهی اشاره شده است. با نقل کلمات بزرگان عرصه فقه و فقاهت ناتمام بودن اجماعات ادعا شده بر قول حرمت و یا نفی وجوب تعیینی به اثبات رسیده و به شبهات و ایرادات قول مختار یعنی وجوب تعیینی پاسخ داده شده است. اگر منظور از قایلان به وجوب تخییری وجوب ترتیبی باشد آنگاه نتیجه این پژوهش منطبق بر آراء آنها خواهد بود و در غیر این صورت شبهه مساوی بودن نماز ظهر و جمعه پر شور نبودن نمازهای جمعه را به دنبال خواهد داشت.